DOROTHY IANNONE

'Dit idee kwam niet spontaan bij me op. In mijn werk heb ik vaak dialogen getoond met zittende mensen. George Brecht kwam op het idee om die stoelen uit mijn schilderijen te halen. Het was erg ingewikkeld, omdat we in drie dimensies moesten denken. Volgend op dit idee besloot ik om nieuwe stoelen te maken. Voor hem ging het er om echt een stoel te maken. George Brecht vond ze mooi in de tekeningen en hij vond het leuk dat ze uitgevoerd werden. Vervolgens creëerde ik, helemaal enthousiast over het idee, vijf of zes nieuwe stoelen. George Brecht zorgde ervoor dat het project tot stand kwam, het was zijn idee. Eerst dachten we er een boek over te maken, en pas later om ze uit te voeren. Dan hebben we een beroep gedaan op Jean-Pierre Giovanelli, die ik al lang kende vanwege zijn architectuurwerk en die, dankzij zijn architectuuropleiding, het project kon verwezenlijken. Hij heeft ook heel veel moeite gedaan om de tekeningen in maquettes om te zetten, vervolgens levensgrote plattegronden voor de stoelen te verwezenlijken, en ten slotte de constructie te ontwerpen en te overzien. De realisatie van deze stoelen, waarbij gebruik wordt gemaakt van materialen zoals gebogen hout, genaaid leer of veren, vereist soms veel technisch kunnen. Stoelen, tafels enz. maken deel uit van mijn picturale universum. Alles wat tussen een man en een vrouw gebeurt, gebeurt rond een stoel, een bed of een boom. Wezens bevinden zich niet in een vacuüm, ze zijn buiten of binnen.'

Dorothy Iannone, uit Le cul dans les plumes, Entretien, arTitudes International nr. 30/32, janvier-mai 1976, p. 14-15