DOROTHY IANNONE

'We ontmoetten elkaar in 1967 toen ik met mijn man en onze vriend Emmett Williams op een vrachtschip naar IJsland zeilde. Dieter wachtte ons op aan de pier. Vanaf het moment dat ik hem ontmoette tot het moment dat ik hem verliet, was mijn relatie met Dieter de inspiratie voor mijn kunst. Ik schilderde niet langer andere mensen. Wij twee werden de sterren van mijn werk, en in plaats van regels uit gedichten waar ik van hield in mijn schilderijen te gebruiken, legde ik nu vast wat we tegen elkaar hadden gezegd, of schreef ik mijn eigen teksten. Ik was niet langer geobsedeerd door de grote liefde van Shakespeares Antony en Cleopatra, nu ik de mijne had gevonden, en tijdens het vastleggen ervan – niet alleen de extase maar ook de huiselijke scènes, en de moeilijkheden – ging mijn werk tal van nieuwe richtingen uit en nam het vele nieuwe vormen aan. Omdat ik zo verliefd was op hem, was Dieter mijn muze, en hoewel hij deze rol in zijn leven waarschijnlijk bijna had voorzien, denk ik dat hij er erg van genoot. Na onze scheiding in 1974 verschijnt Dieter slechts af en toe in mijn werk, maar hij verlaat het nooit helemaal. Soms vragen de omstandigheden om een werk met Dieter in de hoofdrol.'

Dorothy Iannone, uit Maurizio Cattelan, Dorothy lannone. A Revolutionary Life. Flash Art International, n° 247, March-April 2006, p. 79-81